Demirci Manisa’nın coğrafi olarak en doğusunda yer alan ve rakımı en yüksek ilçesi, yüzölçümü olarak üçüncü büyük ilçesidir. Tarihi olarak Saruhan oğulları beyliğinin ortaya çıktığı bir coğrafyadır. Fakat Demirci tarihinde en dikkate değer dönem Milli Mücadele dönemidir. Merkezini Demirci’nin oluşturduğu Akıncılar Bölgesi, İstiklal Harbi’nde özgün bir konuma sahiptir. Yunan işgal bölgesi içinde bağımsız ve adeta “Benim meskenim dağlardır” diyerek, işgali tanımayan ve işgale boyun eğmeyen insanların diyarıdır Demirci. Yunan işgaline boyun eğmediği gibi sonuna kadar direnen bu insanlar ise Demirci Akıncıları’dır. Akıncıların başında da dönemin kaymakamı İbrahim Ethem Akıncı bulunmaktadır. Hukuk mezunu bir mülki amir olan İbrahim Ethem, Akıncı müfrezelerinin komutanıdır ve maiyetindeki müfrezelerin komutanları arasında, Parti Mehmet Pehlivan, Gördes kızı Makbule, Halil Efe gibi ele avuca sığmaz efeler vardır.

Yunan işgaline girdikten sonra, kurtuluşa kadar kesintisiz işgal altında kalmayan tek bölge Akıncılar Bölgesi’dir. Bölgenin coğrafi yapısı ve Akıncı müfrezelerinin işgal bölgesindeki milli çeteler olarak dağlarda barınmaları, sürekli ve akıllıca işgalcilere direnmeleri, bölgedeki işgalin defalarca kesintiye uğramasına yol açmıştır. Büyük ölçüde Ankara hükümetinin faaliyetleriyle koordineli hareket eden Akıncılar, aynı zamanda sivil bir direniş hareketidir ve İstiklal Harbi içinde tümüyle gerilla yöntemleriyle başarıya ulaşmış özgün bir gruptur.

Yunan kuvvetlerine rahat vermemişler, sürekli onları rahatsız etmişler, Sakarya ve Büyük Taarruz öncesinde Büyük Millet Meclis’in emri ile orduya katılmamışlar, Meclis’in kendilerine verdiği görevi yerine getirmişlerdir. Akıncıların görevi, Yunan ordusunun İzmir-Afyon kara ve demir yollarından yaptığı lojistik desteği engellemek veya mümkün olduğunca geciktirmektir.